UMUT

Gün doğdu
İs kokusunu çekerek içime 
Adımlayarak koydum adımı
Duvarlarında yankılardı 
Boşluğumun alkışları
Herkeste farklıdır yalnızlığın anlamı
Her yaz tatilinde mushafın
Elifbasında kaybetmeye yüz tutmuş atıfları 
Bakarsan ne değişir ki
Yıllar geçti şimdi görüyorum hak kelamı


Gün doğar da ölmez mi?
Çok öldü yeniden doğmak için 
Kim bilir, diyalektik yalan söylemek 
Parayla mı sanki.
Unutmam kaldırımları
Ve hiç meyve vermeyen zerdali ağacını,
Şarkı söyleyen kuşları, eski tandırı..


Gelmesi gereken her şeyin  inşası sürüyor 
Peki bodrumda sakladıklarımı 
Kaybettiklerimi ve korkularımı 
Şimdi öğreniyorum 
Geçmişin de yıkılışını.
Nadir gittiğim bakırcıları
Beylik laflarımda sakladığım 
Suk-ı Maraş'ı
İhya eder elbet O'
Kutsal coğrafyaları.

Ayşenur YOLAK